The Cambodian People’s Party led by Prime Minister Hun Sen is currently the longest ruling government via popular elections in the country’s contemporary political history.
Active efforts to impose complete democracy by force are unlikely to succeed unless they take place in the context of domestic conditions that facilitate such a radical change.
Researchers have defined regime change as the forcible or coerced removal of the effective leader of one state – which remains formally sovereign afterward – by the government of another state or in other words, ruled by proxy.
In Cambodia, the opposition Cambodia National Rescue Party staged, unleashed and partook in mass demonstrations that saw deaths and violence, all in the vicious call for regime change of a legally elected government in a hotly contested election in 2013 which saw the ruling party suffer an unprecedented loss of 22 seats when compared to 2008.
Similar, often pro-Western stooge regimes replace sitting governments in other cases around the world where regime change was forced onto the silent majority by the noisy minority who had covert and overt support from hidden hands.
Many states which have seen regime change being forced down the people’s throat have been left as failed states, examples of which include Afghanistan, Iraq, Libya, Haiti, Honduras, Somalia, Yemen and Ukraine. Syria’s government maintains power despite having lost control of much of its territory.
Immense suffering is prevalent in Syria, triggering a human exodus to Europe and a human catastrophe, all unleashed and propagated by those with vested interests on a sitting government.
Another lesson to be learned from enforcing regime change is the rise of terrorism and terror outfits such as ISIS, the Taliban and other outfits who thrive on a prevailing chaos triggered in the country as a result of regime change.
As harsh as Prime Minister Hun Sen’s warning of civil unrest and even civil war if the opposition comes to power and implements its populist policies may be, one must take it with a large dose of salt as this writer believes that rhetoric made by the CNRP and its leadership echelon precipitates such harsh comments and reactions.
In effect, the CNRP’s repeated call for regime change at each general election is a mantra demanded by its covert supporters who are just waiting to pick up the pieces and share the spoils arising out of regime change.
Similar “Neocon’ motivated regime change strategies have backfired and seen continued turmoil and eventual economic collapse in many parts of the world where such an act took place and was allowed to succeed by the silent majority.
As one journalist put it, in this era of rampant political spin and platitudes, where George Orwell’s claim that political language is used and abused to ‘make lies sound truthful and murder respectable’ has never been truer, the comments made by CNRP’s Sam Rainsy and Kem Sokha on various highly sensitive issues shows political immaturity and nonchalant attitude towards Cambodians general well-being.
Too Much
There is simply too much political writing and propaganda which sensationalized issues but offers little in clarifying real-world events than it is a collection of pre-existing phrases coined together by activist’s and agent provocateurs to confuse voters, the general public and those who care to listen in the external world with one objective in mind – REGIME CHANGE.
Both Sam Rainsy and Kem Sokha and their henchmen in elected representatives who do their masters bidding when their masters want to remain silent, have created a massive political fog over the political reality and its contingent environment in Cambodia.
In almost every state which has gone through regime change outside of the ballot box, ‘the “failed state” tag follows, except in very rarecases.
Chaos, power struggle and a power and security vacuum and the infiltration of radicalization and terrorism will certainly follow suit.
History has shown time and again that regime change, masked in the mirage of a self-proclaimed people’s revolution, is doomed to create more undemocratic leaders than sitting leaders.
The Western-assisted anti-democratic removal of an elected leader seem like an act of people’s democracy in those countries where regime change succeeded and that is probably what Sam Rainsy and Kem Sokha are hoping for.
The time worn narrative of regime change because the CPP and Mr. Hun Sen have been in power too long holds no water and rationale.
As long as the change, if it comes, is through the ballot box, the results of which are sanctioned by the election commission which has been revamped and reformed as per the demand of the CNRP, there is little doubt that people will accept it.
However in the event this change does not come through the ballot box but by sinister extraneous reasons propagated by hidden hands, then it is the right of the sitting government of the day to resist such attempts with all its might and with all the laws at its disposal.
Tuesday, November 3, 2015
បទអត្ថាធិប្បាយ ការផ្លាស់ប្តូររបបគឺជាការលេងល្បែងដ៏គ្រោះថ្នាក់
គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដឹកនាំដោយរដ្ឋាភិបាលរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី
ហ៊ុន សែន បច្ចុប្បន្ននេះគឺជារដ្ឋាភិបាលកាន់អំណាចដ៏យូរជាងគេ
តាមរយៈការបោះឆ្នោតពីប្រជាជននៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនយោបាយសម័យថ្មីរបស់កម្ពុជា។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសកម្ម ដើម្បីដាក់ឲ្យអនុវត្តលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពេញលេញដោយប្រើកម្លាំងទំនងជានឹងមិនទទួលជោគជ័យនោះទេ
ប្រសិនបើវាមិនត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងបរិ បទនៃលក្ខខណ្ឌក្នុងស្រុក ដើម្បីងាយដល់ការផ្លាស់ប្តូរដ៏គំហ៊ុកមួយ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានឲ្យនិយមន័យការផ្លាស់ប្តូររបប
ថា ជាការបណ្តេញចេញមេដឹកនាំមានសមត្ថភាពរបស់រដ្ឋមួយដោយប្រើកម្លាំងឬដោយការបង្ខំ
–ដែលនៅតែមានអធិបតេយ្យជាផ្លូវការនៅពេលក្រោយមក– ដោយរដ្ឋាភិបាលនៃរដ្ឋមួយទៀត
ឬនិយាយតាមបែបផ្សេងទៀត ដែលដឹកនាំដោយរដ្ឋាភិបាលកូនជឹង។
នៅកម្ពុជា
គណបក្សសង្គ្រោះជាតិដែលជាគណបក្សប្រឆាំងបានដឹកនាំបាតុកម្មមហាជនដែលបណ្តាលឲ្យមានការស្លាប់
និងការប្រើអំពើហិង្សា
ដែលអ្វីៗទាំងអស់នោះ គឺជាការធ្វើឡើងដើម្បីស្រែកអំពាវនាវដោយចេតនាអាក្រក់
ទាមទារឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូររបបនៃរដ្ឋាភិបាលជាប់ឆ្នោតស្របច្បាប់នៅក្នុងការបោះឆ្នោតដ៏ក្តៅគគុកមួយក្នុងឆ្នាំ២០១៣
ដែលគេឃើញគណបក្សកាន់អំណាច ទទួលរងនូវការបាត់បង់ចំនួន២២អសនៈដោយមិននឹកស្មាន
បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០០៨។
ស្រដៀងគ្នាដែរ ជារឿយៗបណ្តាររបបបន្តុបដោយលោកខាងលិច ជំនួសរដ្ឋាភិ បាលក្នុងតំណែង នៅក្នុងករណីផ្សេងៗជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោក
គឺការប្តូររបបត្រូវបានបង្ខំទៅលើពួកមតិភាគច្រើនឲ្យនៅស្ងៀមស្ងាត់
ដោយពួកមតិភាគតិចស្រែកក្តុងក្តាំង
ដែលមានការគាំទ្រដោយសម្ងាត់ និងដោយចំហរពីពួកក្រុមលាក់មុខ។
រដ្ឋជាច្រើនដែលបានជួបនឹងការប្តូររបបតាមរយៈការបង្ខំឲ្យចុះចេញ
ដោយប្រើអំពើហិង្សា ត្រូវបានក្លាយជា «រដ្ឋបរាជ័យ» ជាឧទាហរណ៍គឺ
ប្រទេសអាហ្គានីស្ថាន អ៊ីរ៉ាក់ លីប៊ី ហៃទី ហុងដូរ៉ាស់ សូម៉ាលី យេមែន និង អ៊ុយក្រែន។
រីឯរដ្ឋាភិបាលស៊ីរីនៅតែរក្សាបានអំណាច បើទោះបីជាបានបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងទឹកដីភាគច្រើនរបស់ខ្លួនក៏ដោយ។
ការឈឺចាប់ដ៏ក្រៃលែងនោះ គឺកំពុងអូសបន្លាយនៅប្រទេសស៊ីរី
ដែលបង្ករឲ្យមានជនភៀសខ្លួនយ៉ាងគំហ៊ុកទៅកាន់អឺរ៉ុប និងមហន្តរាយដល់អាយុជីវិត
ដែលរឿងទាំងអស់នេះត្រូវបានបង្ករ និងរៀបចំឡើងដោយអ្នកមានផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់
ជាមួយរដ្ឋាភិបាលកំពុងកាន់តំណែង។
មេរៀនមួយទៀតដែលគេត្រូវរៀនសូត្រពីការប្តូររបបដោយបង្ខំនោះ
គឺការកើនឡើងនូវអំពើភេរវកម្ម និងបណ្តាញភេរវករ
ដូចជាអង្គការរដ្ឋអ៊ីស្លាម ពួកតាលីបង់ និងក្រុមផ្សេងៗទៀតដែលបានរីកដុះដាលនៅក្នុងភាពចលាចល
ដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេស ដែលជាលទ្ធផលនៃការប្តូររបប។
ប្រហែលជាអាចធ្ងន់ធ្ងរដូចការព្រមានរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី
ហ៊ុន សែន អំពីចលាចលស៊ីវិលនិងអាចមានសង្គ្រាមស៊ីវិលថែមទៀតនោះ
ប្រសិនបើគណបក្សប្រឆាំងឡើងមកកាន់អំណាច និងអនុវត្តគោលនយោបាយប្រជាភិថុតរបស់ខ្លួននោះ។
គេប្រាកដជាគិតពិចារណាភ្លាម ដោយសារតែអ្នកនិពន្ធម្នាក់ជឿថា
ពាក្យសម្តីបំប៉ោងរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងក្រុមថ្នាក់ដឹកនាំរបស់គេនោះ បានជំរុញឲ្យមានពាក្យសម្តី
និងប្រតិកម្មធ្ងន់ៗបែបនេះ។
តាមពិតទៅ ការទាមទារដដែលៗ របស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ
ឲ្យមានការប្តូរបបនៅរាល់ការបោះឆ្នោតជាតិនោះ គឺជាធម៌សូត្រមួយ
ដែលទាមទារដោយអ្នកគាំទ្រសម្ងាត់របស់ពួកគេដែលកំពុងរង់ចាំឆក់យកចំណែក
នូវអ្វីៗដែលហូរចេញពីការផ្លាស់ប្តូររបប។
ស្រដៀងគ្នានេះ បំណងនៃយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ «ពួកអ្នកទ្រឹស្តីអាមេរិកកាំង» ដើម្បីប្តូររបបនោះគឺបែរជាទទួលផលផ្ទុយទៅវិញ
និងបន្តមានភាពចលាចល និងការដួលរលំសេដ្ឋកិច្ច ជាយថាហេតុ នៅទីកន្លែងជាច្រើនក្នុងពិភពលោក
ដែលសកម្មភាពបែបនេះបានកើតឡើង និងបានអនុញ្ញាតឲ្យកើតមានឡើងមកលើពួកមតិភាគច្រើនដែលនៅស្ងៀមស្ងាត់។
ដូចអ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់បានលើកឡើង នៅក្នុងយុគ្គសម័យនៃចលនានយោបាយទន់ទេរ វិលវល់ និងគ្មានតម្លៃ ដែលតាមពាក្យសម្តីរបស់លោក George
Orwell បានអះអាងថា ភាសានយោបាយ ដែលបានប្រើប្រាស់ដោយរំលោភ ដើម្បី
«កុហក តែស្តាប់ទៅដូចជាពិតប្រាកដ និងជាឃាតកម្មដោយគោរព» គឺមិនយោងការពិតទាល់តែសោះ។
រីឯ ពាក្យសម្តីដែលលើកឡើងដោយ លោកសម រង្ស៊ី និង លោក កឹម សុខា នៃគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ទៅលើបញ្ហារសើបខ្លាំងនានា បានបង្ហាញពីភាពក្មេងខ្ចីខាងនយោបាយ និងឥរិយាបទមិនអើពើទៅលើសុខមាលភាពទូទៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។
ជ្រុលពេក
វាគ្រាន់តែមានអត្ថបទសរសេរបែបនយោបាយ
និងការឃោសនាហួសហេតុពេក ដែលធ្វើឲ្យបញ្ហាកាន់តែរសើប ប៉ុន្តែផ្តល់ការពន្យល់តិចតួចពីព្រឹត្តិការណ៍ពិតប្រាកដ
ជាក់ស្តែងជាជាងថា វាជាការប្រមូលផ្តុំនៃប្រយោគ ដែលធ្លាប់ប្រើប្រាស់ពីមុនមក ដោយសកម្មជន
និងជនដែលញុះញង់ប្រជាជនអ្នកបោះឆ្នោត និងសាធារណជនឲ្យមានការយល់ច្រឡំបល់
និងអ្នកផ្សេងទៀតដែលយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់រឿងរ៉ាវនៅលើពិភពលោក ជាមួយនឹងគោល បំណងមួយគឺ
«ការផ្លាស់ប្តូររបប»។
តំណាងរាស្រ្តជាប់ឆ្នោតរបស់គណបក្សប្រឆាំងបានធ្វើកិច្ចការឲ្យមេរបស់ខ្លួន
ខណៈ ពេលដែលមេរបស់ពួកគេចង់នៅស្ងៀមស្ងាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ តំណាងរាស្រ្តទាំងនោះ ជាមួយនឹង លោក
សម រង្ស៊ី និងលោក កឹម សុខា បានបង្កើតឲ្យមានភាពអួរអាប់ដ៏ខ្លំាងផ្នែកនយោ បាយ
លើធាតុពិតនៃនយោបាយ និងបរិយាកាសដែលអាចកើតមាននៅកម្ពុជា។
នៅស្ទើរតែគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ ដែលបានឆ្លងកាត់
«ប្តូររបប» ក្រៅប្រព័ន្ធការបោះឆ្នោតបានលើកស្លាកសញ្ញាថា «រដ្ឋបរាជ័យ» លើកលែងតែមានករណីតិចតួចណាស់។
ភាពចលាចល ការប្រណាំងប្រជែងអំណាច
ភាពចន្លោះប្រហោងផ្នែកសន្តិសុខ ការបញ្ឆ្រៀតចូលនៃពួកក្រុមជ្រុលនិយម
និងភេរវកម្មនឹងអាចកើតមានដូចប្រទេសដ៏ទៃទៀតដែរ។
ប្រវត្តិសាស្រ្តបានបង្ហាញឲ្យឃើញម្តងហើយម្តងទៀត
ថាការផ្លាស់ប្តូររបប ដែលបិទបាំងនៅក្នុងរូបភាពមហាអស្ចារ្យ នៃការដើរតួប្រកាសខ្លួនឯង ថាជាបដិវត្តន៍របស់ប្រជាជន
តែត្រូវបានបរាជ័យ ក្នុងការលើកបន្តុបមេដឹកនាំមិនមែនប្រជាធិបតេយ្យ ជាជាងមេដឹកនាំដែលកំពុងកាន់អំណាច។
ការបណ្ដេញចេញមេដឹកនាំជាប់ឆ្នោតមួយរូប ដោយផ្ទុយនឹងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែលគាំទ្រដោយលោកខាងលិច
ហាក់ដូចជាសកម្មភាពប្រជាធិបតេយ្យប្រជាជនមួយនៅ ក្នុងប្រទេសដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ
ដែលការផ្លាស់ប្តូររបបបានទទួលជោគជ័យ
ហើយ ប្រហែលជាអ្វីដែលលោក សម រង្ស៊ី និងលោក កឹម សុខា កំពុងសង្ឃឹមទុកនោះហើយ។
មេសូត្ររត់មាត់ «ការផ្លាស់ប្តូររបប» ដោយសារតែគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងលោក ហ៊ុន សែន បានកាន់អំណាចអស់រយៈពេលដ៏យូរនោះ គឺជាពាក្យនិយាយគ្មានការទទួលខុសត្រូវ និងគ្មានសមហេតុសមផល។
មេសូត្ររត់មាត់ «ការផ្លាស់ប្តូររបប» ដោយសារតែគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងលោក ហ៊ុន សែន បានកាន់អំណាចអស់រយៈពេលដ៏យូរនោះ គឺជាពាក្យនិយាយគ្មានការទទួលខុសត្រូវ និងគ្មានសមហេតុសមផល។
ខណ:ដែលការផ្លាស់ប្តូរប្រសិនបើកើតមានឡើងមែន
លុះត្រាតែការផ្លាស់ប្តូរនោះធ្វើឡើងតាមរយៈប្រអប់សន្លឹកឆ្នោត ដែលលទ្ធផលទាំងអស់ត្រូវបានអនុមតិដោយគណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោត
តែត្រូវបានទាមទារឲ្យមានការប្តូរលទ្ធផលដោយគណបក្សសង្រ្គោះជាតិ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
មានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលគេគិតថា គេនឹងទទួលយកការទាមទារនេះបាន។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
ខណ:ដែល «ការផ្លាស់ប្តូរ» នោះមិនធ្វើឡើងតាមរយៈសន្លឹកឆ្នោតទេ
តែដោយសារការសំអាងពីខាងក្រៅគួរឲ្យខ្លាច ជាក្រុមបាតដៃឥតស្រមោល នៅពេលនោះហើយគឺជាសិទ្ធិរបស់រដ្ឋាភិបាលកាន់អំណាច
ដោយប្រើនូវគ្រប់មធ្យោបាយ និងច្បាប់ទាំងឡាយដែលមាន ដើម្បីទប់ទល់នឹងការប៉ុនប៉ង «ផ្លាស់ប្តូរ»
នេះ៕
Subscribe to:
Posts (Atom)